Dr B. T. Woronowicz, psychiatra, certyfikowany specjalista i superwizor psychoterapii uzależnień, określa XXI wiek, jako stulecie zdominowane przez różnego rodzaju uzależnienia. Są one poniekąd efektem ubocznym postępu cywilizacyjnego i rozwoju społecznego. O uzależnieniach, również tych behawioralnych (czyli od czynności lub zachowań), mówi się coraz więcej. Rośnie też liczba osób, które identyfikują się z problemem, dlatego temat ten powoli przestaje być tabu. Z badań naukowych, telewizyjnych i prasowych raportów wynika, że obniża się wiek dzieci, które sięgają po różnego typu używki, są uzależnione od Internetu, gier komputerowych. Cóż możemy zrobić my dorośli, jako rodzice i nauczyciele? Rodzicom z pomocą przychodzą fachowe poradniki, system motywacyjny, specjaliści, a nauczyciele oprócz w/w korzystają z programów profilaktycznych.
6 kwietnia nasi uczniowie z klas I-III spotkali się z niecodziennym gościem, Panią Moniką Operchalską (pedagog, specjalista terapii uzależnień, specjalista ds. profilaktyki, realizator programów wczesnej interwencji) z Polskiego Towarzystwa Zapobiegania Narkomanii w Katowicach.
Terapeutka w każdej klasie przeprowadziła dwugodzinne zajęcia w ramach programu profilaktycznego opartego na bajce „ Cukierki” autorstwa A. Grzelak. Pani Monika podjęła tematykę uzależnień w sposób przyjazny dla dzieci w młodszym wieku szkolnym, nie nazywając ich wprost, a jednakże wyposażając dzieci w podstawowe informacje dotyczące mechanizmów prowadzących do uzależnień i związanych z nimi zagrożeń. Uczniowie poznali bohaterów bajki „ Cukierki”, rozmawiali o przebiegu akcji, oceniali bohaterów, tworzyli ilustracje do usłyszanej treści, wiązali przyczynę ze skutkiem. W trakcie zabawy nazywali swoje uczucia, szczególnie związane z otrąceniem, samotnością, potrzebą akceptacji, strachem, co w znacznym stopniu pozwoliło im zrozumieć mechanizm powstawania uzależnień. Wprowadzona została zasada ograniczonego zaufania do osób nieznanych, rówieśników obdarowujących substancjami, mogącymi wydawać się atrakcyjnymi. Kształtowano również postawę zaufania w stosunku do pracowników szkoły mogących udzielić wsparcia w sytuacjach problemowych na terenie placówki.
Dzięki praktycznym działaniom uczniowie nabyli umiejętność obrony własnych praw ze szczególnym uwzględnieniem asertywnego mówienia NIE.
